Wie de meeste religies bestudeert, stelt vast dat ‘liefde’ in bijna alle godsdiensten een centrale plaats krijgt. Ons meest verkochte, –maar niet altijd meest gelezen- boek, de bijbel, verwoordt het in volgende twee geboden: ‘Bovenal bemin één God’ (O. T.) en ‘Bemin uw naaste zoals uzelf’ (N. T.). Dit zijn de twee belangrijkste geboden waarop onze westerse religie is gebaseerd. Niettegenstaande ‘beminnen’ telkens terugkomt, hebben liefde en religie een relatie die allesbehalve evident is.
Ware liefde is niet alleen alles uit de kast halen om een ander te tonen hoe graag je hem of haar wel ziet. Ook niet alleen op een tedere manier klaarstaan voor een ander. Het is bovendien een kwestie van de ander de ruimte te laten om zichzelf te kunnen en mogen zijn; m.a.w. loslaten. Een veelgebruikte etymologische verklaring van religie daarentegen, is opnieuw verbinden. De cursief gedrukte woorden duiden op het eerste zicht op een tegenstelling. We trachten ze verder te doorgronden om tot een beter begrip en meer inzicht te komen.
Dat échte liefde mensen niet aan banden legt, maar hen de ruimte geeft en zelfs stimuleert om zichzelf te zijn, is voor wie voldoende bewust en eerlijk in het leven staat, nauwelijks nog een twistpunt. Voor wie zich verdiept in het fenomeen liefde, daagt al vlug de term ‘onvoorwaardelijke liefde’ op. Hoe meer men deze term doorgrondt of er gewoon bij stilstaat, hoe vlugger men beseft dat dit in feite een tautologie is of ‘een nodeloze herhaling van iets dat al gezegd is’ (van Dale). Wie werkelijk liefdevol in het leven wil staan, voelt aan dat de zuiverste vorm van liefhebben, juist die is van onvoorwaardelijke liefde. Wanneer je zegt: “Ik zie je graag op voorwaarde dat …, dat … en dat …” dan voel je dat de liefde geleidelijk wegebt bij iedere bijkomende voorwaarde die je stelt.
Het prachtige aan verliefdheid is dat ze totaal geen eisen stelt. Ze overvalt ons, vrij van alle bijbedoelingen. Sommigen beweren dat verliefdheid naïef is en een onderontwikkelde vorm van een liefde, die nog lang niet volwassen is. Misschien hebben ze wel gelijk …, maar liefde kan toch moeilijk een gedevalueerde vorm van verliefdheid zijn, die zichzelf wil beknotten door het stellen van grenzen aan de vrije wil van diegene die men werkelijk liefheeft? Om een zuivere, onvoorwaardelijke en oprechte liefde waar te maken, kunnen we misschien best, in alle vrijheid en in volle bewustzijn, de kerngedachten van onze religie her-inneren. Bovenal bemin één God … en dan wel die God die ook in onszelf zit. Of zoals de Indianen zeggen ‘Namasté’, wat niet minder wil zeggen dan: ‘Ik groet de God in jouw.’ Voor we die God in onszelf hebben gevonden, is het wellicht niet mogelijk om de brug van onvoorwaardelijke liefde naar elkaar of naar wat dan ook te slaan. Nog moeilijker wordt het wanneer deze andere(n) dit inzicht en deze ervaring niet voluit met je delen. Heb hen lief en laat hen vrij om zichzelf te zijn.
Uiteindelijk is dit voor heel wat mensen ook een inzicht dat zeer pijnlijk is om te aanvaarden. Het houdt namelijk in dat we meestal eerst door een fase van complete eenzaamheid moeten om die God in onszelf werkelijk te ontdekken. Vaak zie je dat mensen die volledig op zichzelf worden teruggeworpen en een depressie of burn-out doormaken of kanker overwinnen daar veel sterker en wijzer uitkomen dan ze voorheen ooit waren. Noodgedwongen hebben zij de God in zichzelf uitgepakt … of de mummie ont–wikkeld. Ze ‘leven’ intenser en zijn een veel duidelijkere afspiegeling van de gekloonde God die ze diep van binnen altijd zijn geweest en altijd zullen blijven. Uiteindelijk zijn we dat allemaal … De beste manier om de tocht door je eenzaamheid zo kort en aangenaam mogelijk te houden, is je bewustzijn te verruimen door kennis, inzicht en wijsheid. We leven in een tijd dat onwetendheid een keuze is in die zin dat informatie alom tegenwoordig is. Jezelf verdiepen in het menselijke brein, in religie, filosofie, natuur, kwantumfysica, … is nog nooit zo gemakkelijk geweest als vandaag. Hiervoor al of niet de tijd nemen, is jouw beslissing. Wie zichzelf graag genoeg ziet, schept hier zelf de ruimte voor. Dat het de moeite waard is, garandeer ik je!
“Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten.” – Willem Kloos
Mensen zijn gekloonde goden met een identiteitscrisis. – Fik Verbiest
The tragedy of life is not death … but what we let die inside of us while we live. – Norman Cousins
