Moet jouw kind ook ‘iets worden’?

Met 1 september in het vizier hebben heel wat kinderen ondertussen opnieuw een studiekeuze moeten maken. Tijdens hun verblijf in de kleuterklasjes krijgen de kleintjes voldoende kansen en ruimte om zich al spelend te ontwikkelen. Hier komt vrij abrupt een einde aan wanneer ze naar ‘de grote school’ of het lager onderwijs gaan. Vanaf dan ligt de nadruk vooral op de ontwikkeling van de cognitieve vaardigheden. Naarmate kinderen zich op het cognitieve vlak ontwikkelen, zullen zij hun ouders verheugen met betere schoolresultaten. Op basis van hun eindrapport zullen zij zich oriënteren op een of andere specialisatie en … ‘iets worden’. Toch is ‘Wat wil jij later worden?’ vragen aan een kind of aan een jongere eigenlijk niet verantwoord. Het houdt namelijk de verdoken boodschap in dat het kind ‘niets’ is. Meer nog, het gaat uit van de veronderstelling dat iemands eigenheid en identiteit afhangen van de job die hij uitvoert en van de carrière die hij maakt.

Wellicht hoorde je ooit het verhaal van de kleine John Lennon. Hij kreeg van een leerkracht de opdracht om een opstel te schrijven over wat hij wilde worden wanneer hij later groot was. Omdat hij met zijn tekst duidelijk maakte dat John later ‘gelukkig’ wilde worden, verweet de onderwijzer de kleine Beatle dat hij de opdracht niet goed had begrepen. John reageerde met de legendarische woorden dat zijn leraar het leven niet goed begreep …

Stelt het jou nog steeds gerust dat je kind een diploma behaalt waarmee het op de arbeidsmarkt aan de slag kan? Waarmee het de garantie heeft op vast werk, een degelijk inkomen, … en dagelijkse gratis ritjes in de ratrace, die het leven van zoveel succesvolle afgestudeerden is geworden. Of verkies jij dat jouw kind een kleine ‘life-hacker’ wordt? Iemand die stilstaat en zich afvraagt wat hem of haar werkelijk gelukkig maakt, waar zijn of haar echte passie ligt? Datgene waar je kind zich helemaal in evenwicht voelt bij wat het dagelijks doet. Dit is daarom niet wat de familie en de omgeving verwachten. Misschien is het ook niet wat de samenleving op het eerste zicht ‘nodig’ heeft of nuttig acht.

Onze samenleving loopt steeds meer vast in structuren en heeft meer dan ooit nood aan mensen die handelen uit passie, uit het diepe verlangen om op hun eigen manier in het leven te staan. Het is pas vanuit die kracht dat mensen starre structuren kunnen veranderen en werkelijk zullen bijdragen tot een betere wereld voor iedereen. Is dat niet de wereld die jouw kind ook verdient?

Fik.Verbiest@periodiekske.be