Love, amour, Liebe, amor, marhaban, privet, … Alle talen van de wereld schieten tekort om te omschrijven wat ‘liefde’ inhoudt. Liefde is de inspiratiebron bij uitstek van menig liedjesschrijver, kunstenaar, filmmaker, … Hieronder volgt een zoveelste steentje in het mozaïek van pogingen om de vinger te leggen op wat liefde zoal kan betekenen.
De liefde is een beetje als God, in die zin dat je er wel of niet in kan geloven. Ze dringt zicht niet op en realiseert zich pas wanneer mensen ervoor kiezen om lief te zijn. Ze is niet dwingend en is vrij van angst. Wie lief is, schept liefde. Wie geliefd wordt, kan liefde ervaren naarmate hij of zij klaar en bereid is om zich voor haar open te stellen. Heel wat wolken breken het licht en de warmte van de liefde en beletten haar om zich in haar volle glorie te openbaren. Hoewel de liefde zelf geen eisen stelt, vereist het inspanning om haar ware gelaat te ontdekken. Jaloezie, afgunst, achterdocht, lust, kwaadheid, hoogmoed, ongezonde hechting en gulzigheid zijn enkele obstakels die men uit de weg dient te ruimen. Liefde vereist dus zelfkennis en de bereidheid om zichzelf te ontwikkelen tot een hogere graad van bewustzijn. Angst ligt aan de basis van de blokkades en houdt ze overeind. Een veilige omgeving waarin geborgenheid centraal staat, is essentieel om de obstakels op te ruimen en meer liefde te kunnen geven en ontvangen.
In onze beschaafde wereld is liefde gedegradeerd tot een randverschijnsel. Iets voor in de vrije tijd. Iets voor Valentijnsdag. Iets dat alleen bestaat in sprookjes. Het is ook teleurstellend hoe weinig ruimte er voor liefde is in de politiek, waar oppositie en meerderheid gedwongen worden om lijnrecht tegenover elkaar te staan. In de economie, waar elke vorm van genegenheid moet wijken voor ‘meer winst’. In de sport, waar men doping gebruikt en wedstrijden fixt en waar clubliefde geen liefde is, maar fanatisme. Kortom, de liefde wordt gediscrimineerd. Het is misschien geen toeval dat ze vrouwelijk is? Hoewel we ons er stilaan van bewust worden dat er meer ‘yin’ in de balans moet, leven we nog steeds in een machowereld waarin mannen de scepter zwaaien.
In de kwetsbaarheid van anderen vinden we onze eigen kwetsbaarheid terug. Alleen in de liefde voor een ander komen wij tot ons volle potentieel en verheffen we ook de ander naar wie hij of zij werkelijk is: alles is liefde en liefde is al wat we nodig hebben.
Meer lezen? www.mensenzijnmedia.be/fik-blogt
