Net zoals de lente zorgt ook de herfst voor een geweldige kleurenpracht. Het lijkt wel voorzienigheid dat de natuur ons met een laatste krachtinspanning een uitstekend medicijn bezorgt tegen de alsmaar korter en kouder wordende dagen. Als een ware kunstenares haalt Moeder Natuur haar verfpotten boven en zegent ze ieder blad met een unieke tint. Wie hier oog voor heeft, kan met volle teugen genieten van deze schitterende metamorfose. Langzaam maar zeker verliezen bomen en struiken hun jasje en vormen hun vallende bladeren een prachtig tapijt. Hoewel één dood blad op zich waardeloos is, zijn ze allemaal samen van essentieel belang voor de bescherming van de wortels en van de kiemen van de pitten en zaden van gevallen vruchten. Zij bereiden zich onder de grond nu reeds voor op hun weg naar het licht van de lentezon. Koning Winters grillen zijn zo meedogenloos dat alle flora wel ‘dood’ lijkt en toch weet de natuur zich steeds weer op een wonderbaarlijke manier te herstellen.
Het lijkt wel of alle bomen en planten net voor ze sterven in een laatste stuiptrekking nog kleur bekennen. Geldt dit ook niet voor de mens? Zijn wij ook niet vaak kleurloze figuren die op automatische piloot leven tot de dood ons in de ogen kijkt? Mensen die palliatieve zorgen nodig hebben, geven vaak aan dat ze nog een heleboel verlangens koesteren waar ze graag werk van zouden maken, mocht hun gezondheid dit nog toelaten … Is ‘weten wat je werkelijk wil met je leven’ ook geen vorm van ‘kleur bekennen’?
Kleur ontstaat door het samenspel van zon en regen? Water en vuur vormen door hun samenspel een regenboog. Kleur is dus ‘gebroken licht’. Misschien krijgt ons leven wel kleur naargelang we het licht in onszelf breken? Kleur bekennen is dan zijn wie je op dat moment bent. Dit kan veranderen naarmate we bewust omgaan met het licht dat door ons heen wil stralen.
Mensen zijn media … Wij zijn stuk voor stuk kanalen waardoor het licht zich een weg naar buiten baant. Verlichte mensen geven -door wat ze voelen, denken, zeggen en doen- gestalte aan puur licht. Ze zijn meestal fascinerend en intrigerend omdat ze het licht dat in anderen schuilt op een manier weerspiegelen, die hen uitnodigt om hetzelfde te realiseren. Laten we er samen naar streven om kleur te bekennen … tot alles wit is. De kleur van het licht en van … de liefde.
